8 Aralık 2007 Cumartesi

ÇATIŞ-MA

Ne zaman karşısına çıktın neden girdin hayatına, nasıl bir bunalım ve çalkantı içindeydi o zaman. Kendine olan bütün güvenini kaybetmiş olarak gidiyordu bu adam. Bir tedavi, bir rahatlama, iç huzuruna tekrar kavuşmak istiyordu. Kimseye güvenemediğindendi hep yalnızlığı ve yalanlar söylemesi. Çoğu zaman gerçeği kendisi bile bilemiyordu. Ama bir şekilde dönüp dolaşıp yalnızlığına tekrar kavuşuyordu. İstediği bumuydu yoksa istenilene sürekli boyun mu eğiyordu. Zaman geçmek bilmiyordu, yaraları bir türlü iyileşmiyor beyni her geçen gün biraz daha karışıyordu. Kendiyle yalnız kalmamıştı hiçbir zaman orada olduğu kadar, bunun bir tedavi yöntemi olacağını sanmıştı, ama gün geçtikçe işe yaramadığını anlamaya başladı. Sakalları da dertleri gibi uzamaya başlamıştı ve koyu teni daha belirgin hale gelmişti. Aynaya bakmaktan korkar hale geldiği zamanlarda o çıktı karşısına. İnsanlarla diyalogunu bitirdi zamanlardı, artık bundan kurtuluş yok dediği günlerdi ve o geldi. Ve bir çatışma içine girdi kendisi ile ona hissettiği duygular arasında, bir yanı aynı acıları tekrar yaşamaya değmez diyordu, bir yanıysa ne hissediyorsan onu yaşa istiyordu. Bu gidip gelmeler çok uzun sürdü, ona her yaklaştığında bir tarafı ondan uzaklaştırıyordu onu. Bu gidip gelmeler bu çalkantılar hayatın kendine sunduğu karmaşalar çok acıttı canını. O kadar uzak kalmak zorunda kaldı ki çok yakınken bile ona. Her seferinde kaçtı, bahaneler buldu kendini kandırmak için, olmadı yapamadı. Ve sonunda o gece yaklaştı ona gözlerini kapadı ve öptü.bundan sonra yaşanılanları hiç anlatmadı kimseye. Çünkü her gün o günden beri o geçen günleri kafasında yeniden kuruyor değişik senaryolar yazıyor farklı mutluluk hikâyeleri üretiyordu. Ve bu hala böyle devam ediyor, o adam hala o günleri hayal ediyor.

Hiç yorum yok: