otuz yıl

Üşüyorum
Hadi artık git
Tek basıma doğmuştum
Puslu 10 Eylül sabahı
Elbet tek basıma ölecektim.
Zaten ne kalmıştı
Bitmişti otuz yılın yirmi ikisi
Güneş taklidi yapan
Zavallı bir karanlığım
Her gün biraz daha batıyorum
Ben seni değil kendimi kandırıyorum
Ağlamaya hakkın yok
Diğerleri gibi
Sende inandırdın beni
Yaşadığıma.
Kaskatı kesmiş vücudum
Bir umut kendini zorladı hep
Morarmamak için
Ayakta kalmak için
Gücü kalmadı
Dayanamıyor
Kokuyu ben bile alıyorum artık
Gözlerinin önünde
Çürüyor bedenim
Hadi artık git
Tek basıma sevmiştim seni
Elbet tek basıma gömebilirim
Yukarı baktım
Uzanan el biraz daha yaklaşmıştı
İlk defa
Bir kaç damla yas düştü
Yanaklarımdan süzüldüğünü hissettim
Tattım acımasızlığını korkunun
Hadi artık git
Kendimi değil
Ben seni kaybediyorum
Unutmak istediğim her şey
Karşımda
Gözlerimin önünde
Hadi artık git
Tek basıma sustum hep
Bırak da tek basıma haykırayım